Paxtada!
...davomi

Menimcha chinakam jodugar ekan, yoʻqsa shaddod qizlar nomini eshitib qaygʻuli boʻlib qolmasdi. Ularning koʻzlaridagi, umidsizlini koʻrib xayolimga ajoyib fikr keldi.

- Unda mening uyimga bormaysizmi? - qizlarga sinovchan qarab, taklif qildim, - Ziyofatni davomida, men mezbonlik qilaman.

Orqadagi qizlarga maʼqul, ammo Zebo shubha bilan soʻradi:
- Aaa, kenayim ketganini bilaman. Mobodo bostirib kelishmaydimi?
- Kenaying ajrashib ketgan...
- Qoʻshni...
- Yangi qurilgan katejdan olganman, - manzilni aytdim, -Qoʻshnilar bilan muammo yoʻq. Eshik, derazalarim ovoz oʻtqazmaydi... Yana sovitish tizimi, katta televizor, baland ovozda musiqa eshitish uchun hamma sharoit bor. Xohish boʻlsa, hovlida rezina basseyn...
- Vav, Super!

Orqadan eshitilgan bu jumlalar, ularni roziliga edi. Menga ikkilanib turgan Zeboniki muhimroq.

- Sohib aka, biz-ku boraveramiz. Aaa sizga keyin muammo boʻlmaydimi?
- Doʻstlar mehmonga kelsa, qanday muammo boʻlishi mumkin?
- Haaa, - u mamnun jilmaydi, - unda ketdik...
- Qoyil... - orqadan quvnoq xitoblar eshitildi. Zebo oʻzini yanada erkin tutib, radiodan musiqa izladi, tungi toʻlqinlarda ʼʼSen ketganingda!ʼʼ jumlalari qayta-qayta aytilayotgan inglizcha musiqani topib, ovozini koʻtardi.Shunchaki zavqbaxsh lahzalardan, lazzatlanishni qoyillatadigan qizlarni yonida boʻlishdan, vujudim energiyaga toʻladi.

- Zebo...
- Hooo!
- Tungi klub, yonida toʻxtab oʻtamiz. Hozirgi vaqtda, oʻsha yerda savdo qilish mumkin. Koʻngling istagan narsalarni aytseng olvolaman...

Zeboning koʻzlari charaqlab, orqaga qaradi. Qizlar istaklarini aytishda iymanib oʻtirishmadi. Bir nechta narsa sotib olgani, yoʻlni berigi yuziga yugurib oʻtdim. KFC qanotlari, energetik, salqin ichimliklar, kilolik muzqaymoq, shirinlik va iltimoslariga koʻra ozroq spirtli ichimlik. Ular aytganidan ziyoda xarid qilib, uyga yoʻl oldik.

- Tishshshsh! - jim ishorasi bilan, kichikkina hovlimga boshladim. Ular ortimdan yurishar ekan, oʻzaro pichirlashib, hovlidagi rezina basseynga barmoq suqib oʻtishdi.

- Oooo, liqqina!

Itim irrilladi, qizlar seskandi. Itimni tinchlantirib, boshini siladim. Yuvosh it ekanligini tushuntirib, qizlarni tinchlantirdim. Opa-singil qoʻrqishdi, biroq Malika tezda itim bilan doʻstlashib oldi.

- Laqabi nima? - dedi, yirik gavdali kuchukni boshini silarkan.
- BARON...
- Ooooo! Xayr Baron!
- Qani kiringlar-chi, - tezgina chiroqlarni yoqib, qoʻlimdagilarni mehmonxona stoliga qoʻydim, - Oʻz uyizdek, erkin boʻlilar qizlar!

Ular shundoq ham oʻzlarini erkin, tutib xonalarga bosh suqa boshlashgandi. Sobiq xotinimni ortidan, koʻch-koʻronini yoʻqotgach, xonalar ancha kengayib, oʻzimga boʻydoq bob, sharoit yaratib olgandim.

Mehmonxonada devon, kreslolarni qayta joylashtirib, oʻtirish, musiqaga oʻynash uchun maydon hozirlar edim. Bu vaqtda qizlar xonalarni kezib chiqishardi. Barcha xonalarga, koridor orqali kirilgani, ayni dam eshiklar lang ochiqligi uchun ularni suhbatini uzuq-yuluq eshitib turardim.

- Zoʻr-ku yashash,