Onam va singlim bilan 3 qism
...davomi

aytma ho`p. - Voy pismig`ee shundo qarindoshing bor ekanu... Ha mayli keyin gaplashamiz. -dedida Umida yolg`iz o`zi yotoqxonaga ketdi. Dugonasini aldashga aldadiyu ammo, o`zi o`ylanib qoldi. Bu gap rektirni qulog`iga yetib borsa, uyalib qolmasmikinman deb. Rektir chiqib keldi, Olimini ko`rgach mashinasiga ishora qildi. - Qani mashinaga o`tir. Mashinaga o`tirishdi, rektir har doyim ketadigan tomonga emas, mutloqo boshqa tarafga rulni burdi. - Kechirasiz domla! - Domla demasdan Sobit aka deyaqol, ahir institutda emasmiz-ku. - Sobit aka, adashmasam uyiz boshqa tarafda edi? - Kivartiram bor. -dedi ammo Olima sal tashvishga tushayotganini sezdi. -Nozik mehmon bo`lsa yaxshi kutib olishimiz kerakda. -dedi. - Ha... - Avval bozarga tushamiz! -dedi Sobit... * * * * * Sabit qo`lida sumka ko`tarib ikkinchi qavatga ko`tarilib borardi. Uning ortidan Olima ham. Eshikni ochgach, ichkariga ishora qildi. - Qani marhamat ichkari kir. Olima ichkariga kirar ekan, atrofga bir qarab oldi. Juda chiroyli, dit bilan jixozlangan. Ikki xonali kivartira. - Kulbayi-vayronam yoqdimi? - Ha! - Kiyimlaringni mana-bu xonada alishtirib olishing mumkun. -Sobit yotoqxonani ko`rsatib, o`zi oshxonaga o`tdi. Olima sumkasi, engnidagi kastumchasini o`sha yerga qo`yib qaytib chiqdi. - Mana-bu fartuk, mana pichiq, ana qozon. San oshni boshlayver man narigi xonada dasturxon tuzayman. - Qo`yavering o`zim Sobit aka! - Bekor o`tirgandan ko`ra, san buni o`ylama oshni boshla. -dedi va oshxonadan chiqib ketdi... Oradan ancha vaqt o`tgach, Olima oshxodan chiqdi. Narigi xonada, ikki kishilik chiroyli dasturxon tuzalgan. Sobit esa telvizirga tikilgancha, aroq ichib o`tirar edi. - Sobit aka! - Ha... - Osh bo`ldi, mehmoningiz kelmadiku? - Telifon qildi, bugun kelolmas ekan! - Iyaa... Unda man ketsam maylimi? - Qayoqqa? - Yotoqxonaga. - Oshni o`zim yeymanmi! -deb Olima tarafga bir qarab qo`ydi. - Saniyam qorning ochgandur? - Yo`q to`qman. - Yolg`on gapirasana. Bor suzib chiq bugun san mehmonimsan. Mehmonni och qaytarish odobdan emas... Olima oshxonaga kirib oshni suzib chiqdi. Rosti o`zi ham juda ochiqqan edi. Ortiqcha etiroz bildirmay, stulga o`tirdi. Sobit oshni yeyishdan avval, qadahga aroq quydi. - Ichasanmi? -dedi Olimga qarab. - Yo`q! - Unda sani sog`lig`ing uchun. -dedida qadahni ko`tardi. So`ng oshdan ikki qoshiq og`ziga soldi. - Ooo`o` qo`ling dard ko`rmasin, pazanda ekansan. Eplik qizga o`xshaysan! - Rahmat... -dedi Olima maqtovdan boshi osmonga yetdi. Sobit yana qadaxga aroq quyib qadaxni tepaga ko`tardi: - San uchun. Go`zalligin oldida bosh egaman. San bilan bir dasturxon atrofida o`tirish man uchun sharaf. -dedida qadaxni ko`tardi. Olima bu g`alati qadax so`zidan keyin, yeyayotgan ovqati tomog`iga tiqilib, piyoladagi choydan xo`pladi... Sobit ikki, uch bor qadax so`zi aytish boxonasida Olimaga xushomat qilardi. Olima bo`lsa, kutmagan insondan bo`layotgan xushomatlardan yuzi qizargan bir ahvolda uyalib o`tirar. Bir vaqtni o`zida Sobitni aljirashlaridan xavotirga tusha boshlagan edi. Birdan