Suv parisining tashrifi 1 qism
...davomi

umudvor edi. Ammo yo`q. Qizni sutdek tiniq tanasi, oyday yorqin chiroyi, tengsiz go`zalligi. Sobitni aqlu hushini olib o`ziga magnitday tortardi. Hirs alangasi vujudini yondirib, chanqotgandi. Istagi faqt bitta. Hirsli chanqog`ini qondirish uchun qizga tashlandi. Sho`rlik qiz, uni o`zidan qancha uzoqlashtirishga urunmasin, kuchi yetmasdi... Oyoqlari orasida og`riqni, sezganidan keyin barchasi tamom bo`lganini tushunib taqdirga tan berdi. Go`yoki jonsiz kessakka aylanganday, kaftlari bilan yuzini to`sgancha unsiz yig`lardi. Sobit ko`p cho`zmadi, bir ikki daqiqada ishini bajardiyu, o`zini qizni yoniga tashladi. Shundayam qo`llari tek turmas, bir nimalar degancha qizni ko`kkarlaridan, sonlaridan silar. Har harda boshini ko`tarib, bey o`xshov basharasini, qizni nozik badanlarga tekkazib o`pib qo`yardi. Olima huddi haykalga aylanib qolganday. Qulog`lari shang`illar, butun tanasi qaqshab og`rirdi. Qo`rquv iskanjasidan haligacha chiqa olmas, lablari pip-pirab nimadur deyishga urunardi. Nazarida bu qo`rqinchli tushdan edi... Sobit ikkinchisini boshlash uchun oyoqlarini ikki yonga ochayotganda. Olima o`ziga keldi, bu tush emasligini ongi fahmladi. Tizzalarini quchoqlagancha ingrab yig`lab yubordi. - Qo`rqma jonim boshida shunday bo`ladi. Keyin o`rganib qolasan. -Sobit qizni sochlaridan siladi. - Yashashni istamayman, o`lgim kelyabdi. -dedi asta uyat hissi bosib, choyshob bilan ko`krakini berkitdi. - Hayotimni barbod qildiz, ming lanat sizga! - Qarg`ama manda ham ko`ngil bor. - Man nima qilaman? Onamga nima deyman? Hali turmushga chimagan edi! Kelajagi, boshiga qanday savdolar tushishi haqida o`ylagani sayin ko`z yoshlari tinmas. Yuragi huddi qafasga majburlab solib qo`yilgan qushchaday tipirchilar. U huddi endi ochilayotgan gulu. Ammo shavqatsiz kimsalar yaproqlarini bir-bir uzub olayotganday his etardi o`zini. Ko`z yoshlarini artar ekan, qarshisida turgan inson qiyofasidagi hayvonga uzoq tikildi. Dilidan o`tqazib jamiyki lanatlarni uning tomonga yo`naltirdi. - Bor dushga kirib poklanib chiq? -dedi Sobit kichikroq eshikka ishora qilib. - Tanamni poklar! Nonusimni, iffatimni poklaydimi? Sobit asta yana qizga yaqinlashdi. Ikki yelkasidan ushlab yuziga termuldi. - Tiklaydi. O`zim yordam berman! - ..! -Olimani ko`zlari qinidan chiqguday bo`ldi. Sobit hiyol jilmaydi. - San birinchi ham emassan ohirgi ham. -dedi. Olima tizzalari qaltirab asta dush tomonga yurdi. Iliq suv tagida uzoq o`tirdi. Ko`z yoshlari, oqayotgan suvga aralashib ketardi. Uzoq yuvindi, so`ng dushdan chiqdi. Sobit uxlab yotardi, hayoliga uni pichiqolab o`ldirib tashlash fikri keldiyu ammo jurati yetmadi. Kiyinib chiqib ketdi... Bir haftagacha inistitutga bormadi. Ohiri dugonasi Umidani qistovi bilan, borishga ko`ndi. Endi avvalgiday, faol emas, darsda ham parishon o`tirardi. Yashashni qizig`i qolmagan. Darstlar tugagach, dugonasi bilan yotoqxonaga qaytmoqchi edi. Sobit yana yo`liga chiqdi. - Qizim beytob bo`lib qolibsiz endi tuzukmisiz? -dedi. Hech narsa sodir bo`lmaganday hotirjamlik bilan.